به بهانه ی دو تجلیل، دو واکنش
دوازدهم بهمن و در خلال اختتامیه جشنواره تئاتر فجر رئیس جمهور به نیابت از ملت از پنج هنرمند برجسته تقدیر و به آنها نشان درجه یک فرهنگ و هنر اعطا میکند و سه هنرمند تقدیر شده نیز نمی توانند در این اختتامیه شرکت کنند، در این میان صفحه ای بنام یکی از بازیگران ایرانی واکنشی قابل تامل از خود نشان میدهد و تقدیر شوندگان را با لحنی خاص و کنایه آمیز به عنوان گیرندگان نشان حکومتی معرفی میکند...
بد نیست بدانیم شبکه های اجتماعی این خاصیت را دارند که "آن روی" افراد را به نمایش میگذارند یعنی مدت زیادی نمیتوان در این شبکه ها "فیلم" بازی کرد.
وقتی در فیسبوک بدنبال مطالب هنری و جذاب میگردیم یا در گوگل پلاس صفحات افراد مشهور و بازیگران به ما معرفی می شود ممکن است به ذهن متبادر شود (احتمالا این صفحات را طرفداران ایشان ساخته اند) و البته این خوشبینانه ترین نگاهی است که می توان به ایشان داشت، چرا که صفحات برخی معدود از ایشان این روزها پر شده از اهانت و دروغ و ترویج بی دینی و هرزگی.
فعلا جای صحبت کردن درمورد این چیز ها نیست اما:
زیاد دیده می شود که ایشان خصوصا در شبکه های اجتماعی از کسی تعریف میکنند و اگر دقت کنید دو استراتژی جالب میبینید:
تقدیر برای حضور در فیلم یا کاری که همفکران ایشان ترتیب داده اند
یا
تقدیر ایشان از هنرمند با چاشنی یادآوری بازی در فیلمهای قبل از انقلاب.
برای بسیاری این روزها اثبات شده مشکل این عناصر نه هنر، نه عوامل دست اندرکار، نه عوامل اجرایی و نه عوامل مدیریتی می باشد، بلکه ایشان دقیقا با نظام مشکل دارند، یعنی عملا دشمن نظام هستند
اما جالب تر اینکه ایشان هنرِ هنرمندان متعهد را بی ارزش و حتی مضر میدانند و در عین حال هنر همفکرانشان و البته همان دشمنان نظام (یا آنها که ایشان خیال میکنند دشمن نظامند) را کاملا ارزشمند و قابل تقدیر.
و بازهم جالبتر، اشتباه های مکرر و فاحش ایشان در شناخت خودی و غیر خودی:
گذشته از اینکه - به قول دوستان - ایشان خودشان بدلیل کارهای داخلی و مورد حمایت نظام به این مرتبه از شهرت رسیده اند، ایشان قصد القاء این مساله را دارند که هرکسی از طرف نظام حمایت شد باید سرکوب شود و میبایست آبرویش را ریخت!!!
در حالی که اگر ایرانی جماعت برای ایشان اعتباری قائل هستند به این دلیل است که احساس میکنند شاید ایشان تعهدی نسبت به نظام دارند...
در آخر ذکر چند نکته ضروریست:
1: تفاوت برخورد ایشان با دو نوع تقدیر و جایزه (آنچنان که در تصویر مشخص می باشد) این نکته را گوشزد میکند که همچنین تفکری هرگز به هنر متعهدانه نگاه نمیکند بلکه اول با نگرش فاشیستی (تعصب بی قید و شرط جناحی) به هنر و هنرمند نگاه میکند و دوم، آن چیزی را می پسندد که یک استعمارگر و استعمارزده ی تمام عیار می پسندد...
2: اگرچه با نگاه خوشبینانه احتمال سوء استفاده ی دیگران از نام ایشان محتمل دانسته شده، اما پیگیری هویت اصلی ایشان و البته اعلام برائت ایشان از گردانندگان صفحات چیزی است که مدعی العموم می بایست نسبت به پیگیری آن اقدام فرماید...
3: شاید به جرات بتوان گفت بزرگترین و کثیف ترین دروغ را در شبکه های اجتماعی کسانی میگویند که دم از هنر و فرهنگ و ادب می زنند در حالی که هدفشان ترویج بی دینی و نوکری استعمار و هرزگی ست...
5: اینروزها بزرگترین دهن کجی از طرف ایشان به نظام و خدمتگزاران جمهوری اسلامی صورت گرفته در حالی که در این هفت سال آنچنان دست بسیاری از ایشان در ارائه ی هنر و حتی کارهای سخیف و موهن باز گذاشته شده که در مواردی حتی صدای مردم و مسئولین فرهنگی را نیز در آورده است. می توان گفت برائت این هنرمندان از گردانندگان صفحات و اعتراض به ایشان بهترین نشانه ی وفاداری به ملت و نظام می باشد و البته، اگر زرق و برق حمایت هایی که با حیله گری از مردم حاضر در شبکه های اجتماعی جلب شده چشم ایشان را به روی حقیقت نبسته باشد...
کلام آخر: سی و چهار سال مقاومت جانانه ی نظام و ملت ایران از ارزش ها و پیوند عمیق اسلام با تار و پود این ملت باید ایشان را متنبّه سازد که هرگز این نظام در برابر زورگویی های غرب و شرق از پا نخواهد نشست پس: لازم است با توده های میلیونی این ملت هم صدا شوند، مبادا منفور و مطرود مردم گردند، و البته که گرگ های کمین کرده ی خارجی و فارسی زبان آنور آبی آرزوی بازگشت استعمار و استثمار به ایران اسلامی را به گور خواهند برد...