۱۲:۳۱۰۱
خرداد
یادمان نمی رود وقتی رئیس مجلس در حضور رئیس جمهور جمله ی "کشوری که ولایت فقیه دارد به بن بست نمی خورد" را به زبان آورد صدای الله اکبر، احسنت و آفرین نمایندگان مجلس بلند شد که؛ عجب حرف خوب و بجایی زدی رئیس جان. اما امروز بعد از گذشت چندین ماه همان ها و بسیاری از هم فکرانشان از فتنه ی 92 می ترسند و برای رد صلاحیت هاشمی سجده ی شکر بجا می آورند، در حالی که این اشتیاق تنها بخاطر فرار از امتحان بوده و هست.
سوال ما اینجاست: اگر هاشمی فتنه ی 92 را کلید می زد، مملکت به بن بست می رسید؟
آیا همراهی هاشمی با فتنه گران سال هشتاد و هشت موجب تضعیف نظام شده بود که امروز از فتنه ی 92 هراس داشته باشیم؟
آیا فراموش کرده ایم که بسیاری از رسانه های (باصطلاح داخلی) در دامن زدن به فتنه ی 88 سهیم بودند و امروز همان ها مدعی پیش بینی فتنه ی 92 هستند؟
و...
اما عده ای اینگونه تحلیل میکنند که هاشمی می توانست رقیب سرسختی برای حامیان گفتمان انقلاب اسلامی باشد و با این تحلیل فریاد شادی "بیرون راندن حریف از گود انتخابات" را فریاد می زنند.
این عده لازم است با خود بیاندیشند که چگونه می شود یک فکر فاسد یا مساله دار در میان افکار عمومی جایگاه پیدا کند و حمایت شود؟ پاسخ این است که رسانه ها اگر گرفتار دروغ و شایعه و فریب نمی شدند یقینا افکار عمومی می توانست به تحلیل های ایشان در مورد هاشمی اعتماد کند و امروزه رسانه های ضد انقلاب به تطهیر عناصر و حامیان فتنه ی 88 نپردازند.
بنده یقین دارم ورود بلامانع هاشمی به عرصه انتخابات می توانست تا حد زیادی چهره ی حقیقی ایشان را به مردم بنمایاند آنچنان که چهره ی آقای موسوی و کروبی و...... را در جریان انتخابات 88 به ملت ایران نمایاند.
ادامه دارد...